TONY VAN DINTHER, LEKKER OPGEBORGEN??
Afgelopen maandag stond een bericht in het Brabants Dagblad dat me werkelijk door de ziel sneed…een afschuwelijk bericht, over een medemens, over een Hissenaaar die uiteindelijk door ons ‘rechtssysteem’ is gemangeld, kaltgestellt, door hoge heren is genaaid’, door slimme bouwers / bouwkundigen / projectontwikkelaars / gemeentebestuurders, etc. is besodemieterd.
Ik schreef er al eerder over en uitte mijn zorgen over het welzijn van Tony van Dinther, een geboren en getogen Hissenaar, die van een succesvol ondernemer (elektricien / installateur en houder van een videotheek), een liefhebbende vader, opa, echtgenoot, afgleed naar de krochten van de samenleving.
https://rechtswinkelbernheze.nl/tony-van-dinther-een-hopeloos-geval-of-een-falende-maatschappij/
Deze week hoorde ik iemand verzuchten: “Zó, die is eindelijk opgeborgen”…
Ik was geschokt…..het deed me besluiten om weer eens aandacht te vragen voor Tony en mensen zoals Tony.
We zijn namelijk als samenleving diep, nee, heel diep gezakt, wanneer niemand het meer over Tony heeft en er genoegen mee neemt dat hij al 400 dagen vast zit en vermoedelijk nog veel langer.
Tony’s klachten en zorgen over de verstedelijking van het centrum van zijn mooie Heesch door op geld beluste bouwers / projectontwikkelaars die zijn Heesch volplempte met foeilelijke en veel te hoge en dure appartementen, werden genegeerd, belachelijk gemaakt, geridiculiseerd: hij moest gestopt worden, hij was gek.
Deze bouwers hebben gemakkelijk toegang tot het gemeentehuis (gemakkelijker dan de ‘gewone burger’): één telefoontje is genoeg om een afspraak te maken om hun plannen te bespreken. Zij bouwen zoveel mogelijk peperdure appartementen op een postzegel en noemen dit chique: “inbreien”.
Een beetje Hissenaar weet welke gedrochten van gebouwen ik hiermee bedoel en welke mooie oorspronkelijke gebouwen hiervoor plaats moesten maken. De leden van de ‘welstandscommissie”, mocht die ooit hebben bestaan, moeten welhaast allen familie van Jules de Corte zijn geweest…(https://nl.wikipedia.org/wiki/Jules_de_Corte).
Deze slimmeriken bouwen niet voor starters, niet voor mensen die aangewezen zijn op sociale huurwoningen, maar slechts voor ouderen die heel groot wonen en – nu ze ouder worden – kleiner en gelijkvloers willen gaan wonen, vaak babyboomers met veel geld.
TRUC MET HET DORP 13
Tony signaleerde dit alles, besloot dit niet te accepteren en ging uiteindelijk het gevecht aan met het gemeentebestuur: de held!
Hij werd door de politie het gemeentehuis uit gekwakt, de burgemeester wilde niet met hem in gesprek, niemand van de gemeenteraad besteedde aandacht aan Tony, niemand van de raad stelde kritische vragen aan het college, Tony kreeg processen-verbaal terzake van alles, maar hij had deels wel degelijk gelijk!
Naar verluidt en uit bronnen dichtbij werd met Het Dorp 13 een juridische en bouwkundige truc uitgehaald, waardoor het appartementencomplex bleef gewoon staan, ondanks de uitspraak van de hoogste bestuursrechter.
Naar het idee van ‘slimme’ mensen, werden van de bovenste verdieping twee tegenover elkaar staande rechte wanden iets schuin geplaatst, waardoor dit plotseling geen verdieping meer was…maar een zolder….(waar overigens gewoon in gewoond wordt)…
En, het gebouw ernaast, dat thans gebouwd wordt zal niet lager worden, immers: er is sprake van een precedent: houd dat eens tegen…
Natuurlijk zullen velen zeggen: Tony beet zich vast in een kwestie die niet te winnen viel, hij had niet voor ‘gelijk’, maar voor ‘geluk’ moeten kiezen, hij heeft een stoornis, hij heeft dit alles aan zich zelf te wijten, maar bij mij overheerst het gevoel dat we met z’n allen diep aan het zakken zijn wanneer we het niet meer hebben over falende hulpverlenende instanties, slimme bestuurders, gehaaide bouwkundigen, geraffineerde bouwers, geldwolven, etc. en Tony uit ons geheugen schrappen nu hij vast zit.
Ik ga zo snel mogelijk een kop koffie bij Tony drinken, zodra de penitentiaire inrichting waar hij verblijft ons dat vergunt!
Met warme groet,
Mart Kievits
———————————————————————————————————————————————————————-
Hoe een man (68) alles kwijtraakte
CISKE VAN PINXTEREN
https://krant.bd.nl/titles/brabantsdagblad/6209/publications/20383/pages/30/articles/2249166/30/1
Wat begon als een alledaags protest tegen een bouwplan, groeide uit tot een obsessieve strijd voor een 68-jarige Heeschenaar. Zijn vrouw, (klein-)kinderen en huis is hij al kwijt en hij zit vast wegens stalking. Nu dreigt tbs met dwangverpleging.
Ciske van Pinxteren
Heesch/Nistelrode/Den Bosch
De 68-jarige man uit Heesch verschijnt zichtbaar aangeslagen voor de rechter. Kwetsbaar en geëmotioneerd vertelt hij over het overlijden van zijn broer, de enige van zijn familie die hem steunt. Een medewerker van de rechtbank legt wat zakdoekjes neer en zet een kan met water voor hem neer. De Heeschenaar geeft aan spijt en berouw te hebben.
Zijn vrouw is van hem gescheiden na 45 jaar huwelijk en na vele niet opgevolgde waarschuwingen kreeg hij een contactverbod. Alleen houdt hij zich niet aan dat verbod en stalkt haar. De man stuurt zijn ex-vrouw talloze berichten, belt haar regelmatig, rijdt langs haar huis, klopt op de deur en de ramen en plaatst een gps-tracker onder haar auto.
Hij vertelt in de rechtbank dat hij het goed bedoelde. ,,Ik wilde haar een valentijnskaart sturen.” Voor het overtreden van het contactverbod is hij aangehouden en in voorlopige hechtenis geplaatst. Later werd hij tussentijds geschorst met als voorwaarde geen contact met zijn ex-vrouw en (klein)kinderen. Maar dat stopte hem niet. Hij bezocht zijn kleinkinderen op school omdat hij de kleinkinderen een knuffel wilde geven.
Hij keerde terug naar binnen de Penitentiaire Inrichting (PI) van Vught. Inmiddels zit hij daar dik 400 dagen vast.
Het begon ooit met een bouwplan. De man stapte meerdere keren naar de rechter om de bouwplannen op Het Dorp 13 in Heesch, achter zijn huis, tegen te houden. De Raad van State gaf hem deels gelijk; de vergunning voor het hoge appartementencomplex werd iets aangepast, maar het inmiddels bewoonde gebouw bleef staan. Tot ergernis van de Heeschenaar, hij wilde sloop.
Dit protest was het begin van alle latere ellende. Meer en meer raakte hij verward, in de ogen van zijn omgeving.
Wanhopig
In 2019 begon hij wanhopig aan een hongerstaking in het gemeentehuis van Bernheze, nadat hij afscheid nam van zijn vrouw. Het leverde hem een gebiedsverbod op, maar ook dat overtrad hij. Toen hij wederom naar het gemeentehuis ging, eiste hij een gesprek met de burgemeester en weigerde weg te gaan.
Voor die overtreding, oftewel lokaalvredebreuk, wordt hij ook vervolgd in de zaak. Op de gemeente is hij nu niet meer boos. ,,Mijn gestrekt been heb ik ingetrokken. Ik wil nog genieten van de jaren die ik nog heb”, zegt de man.
Door zijn obsessieve strijd met de gemeente ligt ook zijn privéleven aan diggelen. Of zoals de rechter het uitdrukt: ,,U hebt uw eigen glazen ingegooid.”
Zijn familie staat niet achter zijn strijd tegen de gemeente. ,,Wij hoeven niet te lijden onder de gevolgen van jouw keuzes. Je bent een andere man dan die ik trouwde. Respecteer mijn keuze en laat mij en de kinderen met rust”, schrijft zijn ex in de slachtofferverklaring. Ondanks alles gunt zij hem een goed herstel en het beste in een toekomst zonder contact met haar.
De vrouw, die afwezig is bij de zitting eist een schadevergoeding van 1500 euro. Hij gaat met die eis akkoord, omdat hij veel spijt heeft. ,,Ik hoopte op een gesprek met mijn maatje, op wie ik nog stapelverliefd ben. Alleen mijn acties hadden een averechts effect, daarvan ben ik me bewust.”
Zijn broer was de enige die hem bleef steunen en in de PI op bezoek kwam. Zijn overlijden zorgde dat het kwartje viel bij de stalker. ,,Zijn laatste wijze woorden waren ‘het is wat het is’, dat zette me aan het denken. Ik lag te lang dwars om mijn zin te krijgen.”
Hoe ziet de toekomst eruit voor deze man?
Zijn advocate meent dat haar cliënt een ander mens is geworden door het overlijden van zijn geliefde broer en de medicatie.
Dwangverpleging
De eis van de officier van justitie (OvJ) is maximaal vier jaar tbs met dwangverpleging. ,,Hij wordt rustiger door de dwangmedicatie.”
Deskundigen stellen bij de man een autismespectrumstoornis (ASS) vast. Dat houdt in dat hij zich moeilijk kan inleven in anderen. Dit verhoogt het risico op herhaling. De man werkt niet mee aan dat medische onderzoek.
,,Meneer was erg van het padje af maar luistert nu beter. De medische rapporten zijn op basis van verkeerde informatie gegeven, en zijn nieuwe toestand zou nader onderzocht moeten worden. Ik denk dat tbs zijn dood wordt”, zegt de advocaat.
De rechter doet op 9 april uitspraak over deze zaak.
