Klacht tegen directie Penitentiaire Inrichting te Vught.
Ontvangen van de NO, 10-12-2025
Geachte heer Kievits,
Op 1 december 2025 ontving de Nationale ombudsman uw klacht over de Dienst Justitiële Inrichtingen (hierna DJI) en meer specifiek de PI Vught. U kunt zich niet vinden in de manier waarop een PI-medewerker met u omging toen u foto’s nam van de toegang van de PI. Daarover klaagde u bij de PI, maar u ontving geen formele afhandeling van uw klacht. Uit ons telefoongesprek van gisteren begrijp ik dat u zich niet erkend voelt door de e-mail waarmee op uw klacht is afgedaan. Zoals besproken heb ik de DJI daarom verzocht om u een schriftelijke afhandeling van uw klacht te verstrekken. De DJI pakt dit verder op. Voor nu is er daarom geen rol meer voor de ombudsman.
Op termijn
Kunt u zich niet vinden in de reactie van de DJI op uw klacht? Leg deze reactie dan binnen een jaar na ontvangst aan ons voor. Wij beoordelen dan of wij uw klacht verder kunnen behandelen.
Met vriendelijke groet,
xxxxxx
klachtonderzoeker
_________________________________________________________________________________________________
Voorafgaand aan deze klacht bij de NO diende ik een klacht in bij de directie van de PI Vugt.
Van deze mocht ik helaas geen antwoord vernemen, noch een formele afhandeling van de klacht.
Om deze reden diende ik een klacht in bij de NO
https://rechtswinkelbernheze.nl/tony-dinther-lekker-opgeborgen/
https://rechtswinkelbernheze.nl/tony-van-dinther-een-hopeloos-geval-of-een-falende-maatschappij/
Samenvatting:
- Afzender: mr. M.J.M. Kievits, juridisch medewerker bij Rechtswinkel Bernheze.
- Ontvanger: mevrouw C. Wijnhoven, waarnemend directeur van Penitentiaire Inrichting Vught.
- Datum: 21 oktober 2025.
- Onderwerp: Formele klacht over het gedrag van een medewerkster van PI Vught.
Kernpunten uit de klacht:
- mr. Kievits beschrijft zijn achtergrond als politieman, docent rechten en vrijwillig juridisch hulpverlener. Hij benadrukt zijn respect voor regels en protocollen binnen penitentiaire inrichtingen.
- Hij wilde uit naastenliefde Tony van Dinther bezoeken, een gedetineerde in PI Vught, en werd uiteindelijk contactpersoon om het bezoek mogelijk te maken.
- Bij aankomst bij PI Vught werd hij door een vrouwelijke medewerker via een luidspreker op een zeer onvriendelijke en schreeuwerige manier aangesproken toen hij een foto van de ingang wilde maken. Hij voelde zich niet gehoord en kreeg geen duidelijke instructies waar hij wel mocht staan.
- Pogingen om uit te leggen waarom hij een foto maakte werden telkens onderbroken door de medewerkster, die volgens hem niet voor rede vatbaar was.
- mr. Kievits voelde zich door haar gedrag overstuur en ongepast behandeld, zeker gezien zijn lange carrière bij de overheid.
- Andere medewerkers van PI Vught reageerden wel vriendelijk en professioneel; één bood zelfs excuses aan voor het gedrag van de betreffende medewerkster.
- mr. Kievits gaf aan dat hij de medewerkster de kans bood om het incident uit te leggen of excuses aan te bieden, maar dit gebeurde niet.
- Hij vraagt in de brief om een onderzoek naar het incident en om schriftelijk geïnformeerd te worden over het oordeel van de directie.____________________________________________________________________________________________
Aan mevrouw C. Wijnhoven
Waarnemend directeur
Penitentiaire Inrichting Vught
Postbus 10055
5260 DH VUGHT
Per e-mail: informatie.pivught@dji.minjus.nl en gewone post
KLACHT
Heesch, 21 oktober 2025.
Betreft: Klacht tegen een medewerkster werkzaam bij uw PI te Vught.
Ons kenmerk: 2025.10.21/A
Uw kenmerk: geen
_________________________________________________________________________________________________
Geachte mevrouw Wijnhoven,
Staat u mij toe om mij eerst even aan u voor te stellen, om enige context toe te voegen aan onderstaande klacht?
Ik ben geboren in 1954, vader van drie kinderen en opa van vier kleinkinderen. Sinds begin jaren negentig (ruim dertig jaar lang, met enige tussenposen) ben ik als vrijwillige (rechts-) hulpverlener actief bij verschillende rechtswinkels, waarvan ik er twee oprichtte: thans bij Rechtswinkel Bernheze te Heesch. Dit alles naast mijn baan als politieman en docent rechten.
Kortgezegd bieden (inmiddels boden) wij mensen kosteloos hulp, juridisch of anderszins, omdat zij zich om allerlei redenen geen betaalde hulp kunnen veroorloven
In 1978 trad ik als adspirant van politie in dienst van de gemeentepolitie Amsterdam, na eerst 6 jaar als beroepsmilitair te hebben gediend bij het Korps Mariniers / Koninklijke Marine. Ik diende ruim 9 jaar lang bij de ME te Amsterdam.
In 2022 ging ik met pensioen. Vóór mijn pensionering was ik tien jaar lang Hoofdinspecteur van Politie en Hulpofficier van Justitie.
Ik schrijf u dit om u aan te geven dat ik een man ben die zich (zo goed als mogelijk mogelijk) houdt aan gestelde regels, óók die van een PI!
Ik heb ruim 50 jaar lang bij en voor de politie gewerkt, als opsporingsambtenaar, als Hulpofficier van Justitie en als docent strafrecht / strafvordering aan de Nederlandse Politieacademie.
Ik weet dus als geen ander dat je niet zomaar een penitentiaire inrichting binnenloopt en dat hieraan – uiteraard – om veiligheidsredenen zeer hoge eisen worden gesteld.
Als avondstudent rechten aan de Rijksuniversiteit van Utrecht (1993) – tijdens mijn onregelmatige politiediensten bij de uniformdienst – liep ik 6 weken stage in het Pieter Baan Centrum te Utrecht, ik was als politieman verschillende malen in de ‘Bijlmerbajes’ en in diverse andere justitiële inrichtingen. Ook ben ik een aantal malen – als vrijwillige rechtshulpverlener – in de PI Grave geweest, u welbekend.
Voordat ik een PI bezoek ben ik me dus zeer bewust van regels en protocollen en lees ik de aanwijzingen op borden bij een PI zeer goed.
Enige tijd terug kwam ik in contact met de heer Tony van Dinther, thans bij u gedetineerd (TBS). Hij kwam bij mij op het spreekuur van de rechtswinkel en sindsdien heb ik op verschillende dagen vele uren lange gesprekken met het hem gevoerd over de juridische, maar vóóral ook andere problemen die hij jaren lang ondervond. Die gesprekken voerde ik ook op andere locaties dan onze spreekruimte en ik trachtte hem hierbij zover te krijgen dat hij de door hem ingeslagen weg zou verlaten. Door zijn wijze van optreden had hij het contact met al zijn geliefden vrijwel geheel verloren. Dit vond / vind ik heel verdrietig voor hem en zijn naasten.
Een poosje geleden vernam ik via de media dat hij in de PI Vught gedurende 4 jaren ter beschikking was gesteld. Ik besloot om hem eens te gaan bezoeken, een kop koffie met hem te gaan drinken, met hem te praten en van hem te vernemen hoe het met hem gaat. Puur uit naastenliefde, nergens anders om. Ja, dat woord bestaat nog, in ieder geval voor mij.
Niet één mens verdient het om door de rest van de samenleving gesepareerd en afgeschreven te worden en zeker Tony niet! Niet bepaald een ‘crimineel’….(Wat is eigenlijk crimineel?).
Louter uit menselijke overwegingen besloot ik dus om Tony een bezoekje te brengen, ook omdat ik wist dat hij door vrijwel niemand bezocht wordt.
Ik nam dus schriftelijk contact met uw PI om een bezoekafspraak te maken. Maar, omdat ik geen contactpersoon van Tony ben, moest dat via zijn contactpersoon verlopen. Maar, Tony heeft, om allerlei redenen géén contactpersoon.
Dus: bezoek was formeel niet mogelijk, maar dank zij de prettige samenwerking met de maatschappelijk werker van Tony, de heer Stephen Lenssen, werd bezoek toch mogelijk.
Maar, hiertoe diende ik wél dé contactpersoon van Tony te worden. Na heel lang wikken en wegen stemde ik er in toe.
Ontluisterend
Gisteren was het dan zover: ik toog naar Vught, maar mijn eerste ontmoeting met één van uw medewerksters was ronduit ontluisterend.
Voordat ik naar de bezoekersingang liep had ik eerst alle borden rondom de PI bestudeerd en vervolgens liep ik richting slagboom, om daarbij een paar tellen een stop te maken. Ik pakte mijn mobieltje om een fotootje van de hoofddeur te maken en stond hierbij nog geen 3 seconden vóór de slagboom: van daaruit was het een mooi plekje om even een foto te maken van de ingang.
Heel bars, zeer onvriendelijk en op schreeuwende wijze klonk ineens uit een luidspreker – slechts één meter van me vandaan – een luide vrouwenstem: “meneer wat doet u daar, gaat u daar weg! Ga ergens anders staan, etc”….
Ik kan hetgeen ze schreeuwde niet alles meer letterlijk memoreren, maar het klonk zeer onvriendelijk, zeer onbehoorlijk, etc.
Ik ging dus weg van de slagboom en maakte een stapje naar links (ik zag pas later dat aan de andere kant van de weg een trottoir was; ik kwam hier voor het eerst…).
Maar, ik had kennelijk ook nu een ‘verkeerde plek’ om even te gaan te gaan staan gekozen. Wederom klonk eenzelfde geschreeuw van deze mevrouw… Ik riep nog: “maar mevrouw, waar mag ik dan wel gaan staan???”. Maar daar kreeg ik geen antwoord op. Ik moest gewoon vertrekken, schreeuwde ze me toe, maar waar naartoe: geen antwoord…( later, bij vertrek stond een groepje van vijf mensen op dezelfde plek geruime tijd met elkaar te praten: ik wachtte dit eens af, maar er klonk nu geen geschreeuw van uw medewerkster…).
Ik wilde – tussen dit geschreeuw door – telkens nog het een ander aan deze medewerkster uitleggen, maar ik werd hierbij telkens door haar onderbroken, door geschreeuw, etc. Ze bleek totaal niet voor rede vatbaar, niet aanspreekbaar, totaal niet geïnteresseerd in mijn verklaring, mijn vragen.
Ik liep dus door naar de bezoekerstoegang. Vóórdat ik op het knopje had gedrukt, van het zelfde laken een pak: een en al geschreeuw. Deze mevrouw vroeg me ook waarom ik foto’s maakte. Ik probeerde haar nog uit te leggen dat ik nergens gelezen had dat ik dit niet mocht. En, dit deed ik oprecht, niet ‘provocerend’, zó ben ik niet! Als ik nu googel kom ik honderden foto’s reportages etc. van dezelfde ingang tegen, maar ik mocht van deze mevrouw geen foto maken…
Ik gaf haar nog – tevergeefs – aan dat ik uiteraard bereid was om me aan elke regel te houden die door de PI Vught was gesteld, maar telkens werd ik door haar onderbroken.
Ik was door deze behandeling écht overstuur. Niet dat ik in mijn (lange) leven niet ooit zodanig slecht door iemand was behandeld, ik had in mijn arbeidzame leven vele honderden verdachten van zeer uitlopende strafbare feiten / zware misdrijven en lichte overtredingen, aangehouden en voorgeleid. Aan mij werden – als HovJ – ook vele verdachten voorgeleid. Die waren beslist niet allen vriendelijk tegen mij, maar ik ben nooit eerder, door nota bene een overheidsdienaar, zó onbeschoft behandeld, als door deze medewerkster van u.
Onmiddellijk na binnenkomst beklaagde ik mij hierover bij uw medewerkers bij de ingang / receptie, die mij erg vriendelijk en professioneel te woord stonden.
Een van hen bood zijn excuses aan voor het gedrag van deze mevrouw.
Ik gaf hem – ondubbelzinnig – aan dat ik deze (betreffende) mevrouw tot aan het einde van de bezoektijd de mogelijkheid bood om even met mij te komen praten om mij aan te geven dat ze dit zó niet bedoeld had: één of andere vorm van sorry tegen mij te zeggen, en als ze dat niet zou doen ik dan een formele schriftelijke klacht bij u zou indienen.
Ook sprak ik hierover met één van uw medewerksters die toezicht hield in de spreekruimte. Een zeer vriendelijke en emphatische vrouw, een waar visitekaartje van uw PI, die al even geschokt reageerde als ik en alle begrip toonde voor mijn verontwaardiging.
Helaas mocht ik betreffende mevrouw niet spreken, om een en ander aan mij toe te komen lichten, om het gebeurde op een normale wijze met elkaar te bespreken.
Als geen andere burger heb ik er alle begrip voor dat uw medewerkers dagelijks te maken krijgen met ‘onvriendelijke’ mensen, dat zij dagelijks onder zware omstandigheden hun werkzaamheden moeten verrichten, onder zware werkdruk en psychische druk (ik volg de media op de voet op dit onderwerp, etc…), maar mij bij binnenkomst van uw PI zó behandelen, zoals hierboven door mij omschreven, accepteer ik niet.
Bij deze verzoek ik u dan ook om deze klacht te (laten) onderzoeken en mij schriftelijk in kennis te (laten) stellen van uw oordeel.
Hoogachtend,
mr. M.J.M. Kievits
Juridisch medewerker Rechtswinkel Bernheze.
