MELVIN, niet met een beperking, maar met vele verruimingen…
Melvin De Drummer van Meurs, wie in de omgeving van Heesch kent hem niet?
Zo’n drie jaar geleden, toen ik in Heesch kwam wonen, ontmoette ik hem en sindsdien word ik telkens blij als ik hem zie en spreek. Veelal op dinsdagavonden, vóór het spreekuur van de rechtswinkel. Dan zit hij op me te wachten aan de bar van De Pas en geeft me dan als begroeting een boks.
“Vet”, roept hij dan, “altijd vet, om je te zien”, zegt hij je dan welgemeend.
Hij start dan een levendig gesprek over zijn favoriete onderwerpen: de politie, brandweer, hulpverlening en alles hier omheen.
“Heb je de nieuwe auto van ‘handhaving’ al gezien, vet!”.
“O, even wachten, mijn pieper gaat over”. Vol belangstelling kijkt hij dan op zijn piepertje aan zijn broeksriem. “Ambulance onderweg naar de Vlijmenseweg in Den Bosch’, volgt dan geruststellend. “Ik hoop dat het niets ernstigs is…”.
Op het gebied van veiligheid ontgaat hem niets! “Gisterenavond laat brandde het licht nog in het gemeentehuis, ik heb het in de gaten gehouden, want er was geen vergadering”…
EEN DAGJE WEG
Ik ben eens een dagje met Melvin op pad geweest naar het Walhalla van de ‘Dienst Speciale Interventies’(DSI) van de nationale politie: de hoofdvestiging in Houten. Dit is hét arrestatieteam van de politie, Koninklijke Marechaussee en defensie van Nederland: ‘het neusje van de zalm’…
De ene “vet” volgde na de andere “vet”, bij het zien van de dikke bepantserde bolides, bij het binnengaan van de wapenkamer, bij het oefenen met een semi-automatisch vuurwapen, etc.
Ja heus, hij mocht met oefenmunitie schieten op poppen en dat deed hij nog heel goed ook. De wapeninstructeurs van de DSI waren zichtbaar verrast en zelfs ontroerd na de vele ‘ontwapenende’ en blije reacties van Melvin en zijn uitspraken, zijn meningen over de politie, de DSI en de auto’s en wapens die bij deze arrestatie-experts in gebruik zijn. Hij bleek heel goed op de hoogte. Het afscheid die dag bestond uit een aantal omhelzingen. Grappig, zo’n tengere Melvin en die reuzen van kerels, die kennelijk ‘per 2 meter hoog en 1 meter breed’ worden aangenomen…
Een paar weken later ging ik met Melvin naar de binnenplaats van het politiebureau in Oss, om nog een aantal (andere) mannen van de DSI – politie Brabant – Zeeland te ontmoeten en mocht hij in een aantal ‘dikke auto’s’ van deze eenheid gaan zitten: “vet’!!
Laatst fietste hij langs mijn woning: hij stapte af en zei me dat hij het leuk vond om me te zien en even met me te praten. Hij maakte complimenten over mijn tuin en mijn huis om me vervolgens toe te zeggen dat hij – als hij weer langs mijn woning fietst, ‘een oogje in het zeil zal houden’.
MELVIN MAAKT OVERAL VRIENDEN
Wat mij telkens weer opvalt: Melvin maakt overal vrienden, binnen één minuut!
Voordat wij in Houten waren gingen we even naar een supermarkt om iets te kopen voor de DSI: meteen stelde hij zich voor aan de kassière en maakte hij een praatje met haar. Na afloop van die dag trakteerde ik Melvin op een hamburger bij de Mac in Heesch: meteen stelde hij zich daar voor en maakte hij een vriendelijk praatje. Hij vraagt iedereen hoe het met je gaat.
BEPERKING?
Melvin ze mij eens dat hij een beperking heeft, maar ik gaf hem aan dat ik het niet met hem eens ben: “Jij hebt geen beperking, Melvin, jij hebt een aantal verruimingen, waar we allemaal jaloers op kunnen zijn”, zei ik hem dan.
Want Melvin maakt iedereen blij, hij is ontwapenend open, hij veinst nimmer, hij is goudeerlijk, heeft een hoog ontwikkeld normbesef, weet heel goed wat goed en fout is, hoe iedereen zich behoort te gedragen, hij is telkens belangstellend naar het welzijn van anderen, hij begroet je altijd hartelijk, mocht je chagrijnig zijn, hij maakt je weer blij, hij maakt snel contact en straalt een spontaniteit uit die hij ‘overstraalt’ naar anderen. Ik heb nooit enige agressie of onechtheid bij hem kunnen ontdekken.
Je zou iedere straat in iedere gemeente één Melvin gunnen: de wereld zou er dan een flink stuk mooier uitzien!
Met warme groet,
M@rt Kievits